Reactie Minister Michel inzake het artikel in Het Laatste Nieuws van 13 juli 2004 over ouderlijke ontvoeringen
Reactie Minister Michel inzake het artikel in Het Laatste Nieuws van 13 juli 2004 over ouderlijke ontvoeringen
Reactie Minister Michel inzake het artikel in Het Laatste Nieuws van 13 juli 2004 over ouderlijke ontvoeringen
Brussel, 13/7/2004 Vice-Premier en Minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel spreekt het bericht van het Laatste Nieuws van heden, als zou hij de dossiers betreffende ontvoerde kinderen niet langer behartigen, formeel tegen. De vereniging SOS ouderontvoeringen, met wie een lange en goede samenwerking bestaat, ontkent tevens de bewoordingen die haar toegekend worden in het bewuste bericht. Zo wordt bijvoorbeeld één dezer dagen een bijzonder moeilijk en reeds 4 jaren aanslepend dossier, tot een goed einde gebracht. Op verzoek van de betrokken moeder zelf worden de details daarvan evenwel niet vrijgegeven. Deze handelswijze, waarbij de nodige discretie in acht genomen wordt, in het belang van de ouder en het kind zelf, is trouwens standaardpraktijk. Als dit dossier, zoals vele anderen, tot ontknoping wordt gebracht, dan is dit dankzij de dagdagelijkse opvolging van deze delicate vraagstukken door de Minister en zijn administratie. Een administratie waarvan de dienst «kinderontvoeringen» trouwens op initiatief van Minister Michel zelf aanzienlijk versterkt werd. Minister Michel verzuimt trouwens niet individuele heikele dossier bovenaan de agenda te plaatsen tijdens zijn bilaterale gesprekken met collega's uit andere landen. Onder de concrete resultaten die de laatste maanden geboekt werden en kunnen genoemd worden: Sajida die terugkeerde naar België uit Marokko; Yasmine en Sara kwamen uit Teheran terug; David vanuit Pakistan; Aide en Vetton hadden een ouderhereniging met hun moeder in Kosovo; Mani die enkele dagen geleden zijn mama kon ontmoeten in Teheran; de huidige aanwezigheid in België van Philippe, Emmanuel en Gabriël uit Mexico. Minister Michel weet zeer goed dat er ook talrijke onopgeloste dossiers zijn. Als dat zo is, dan is dit zeker niet te wijten aan enig laksheid of een gebrek aan belangstelling. Veel van deze dossiers zijn bijzonder moeilijk omdat juridische, culturele en emotionele factoren allemaal een grote rol spelen.