Bestraffing schijnhuwelijken

Op voorstel van de heer Patrick Dewael, Vice-Eerste Minister en Minister van Binnenlandse Zaken, keurde de Ministerraad een voorontwerp van wet goed, dat schijnhuwelijken en gedwongen huwelijken strafbaar maakt.

Het voorontwerp vloeit voort uit de federale beleidsverklaring van 12 oktober 2004, om schijnhuwelijken krachtdadiger aan te pakken. Het gaat hier om de toevoeging van een artikel in de wet (*) betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van de vreemdelingen. Dankzij het artikel kan men schijnhuwelijken en gedwongen huwelijken krachtdadiger aanpakken. Het voorziet dat vreemdelingen of Belgen die een huwelijk aangaan enkel met oog op het bekomen van een voor de vreemdeling verblijfsrechterlijk voordeel, dat is verbonden aan de staat van het huwelijk, voortaan strafbaar zijn. Dat betekent dat indien de vreemdeling een huwelijk aangaat dat niet gericht is op het tot stand brengen van een duurzame relatie, maar bedoeld is om een verblijfsvergunning te verkrijgen, dit wordt bestraft. Een schijnhuwelijk wordt bestraft met een gevangenisstraf gaande van 8 dagen tot 3 maanden of een geldboete die kan oplopen tot 100 euro. In geval een van beide partners als tegenprestatie voor het afsluiten van het huwelijk een som geld ontvangen heeft, kan de gevangenisstraf oplopen tot 1 jaar en de geldboete tot 250 euro. Wanneer er sprake is van een gedwongen huwelijk, kan de gevangenisstraf gaan tot 2 jaar en de geldboete tot 500 euro. Ook de poging tot het afsluiten van een schijnhuwelijk of een gedwongen huwelijk wordt voortaan strafbaar. Op de eerstvolgende Ministerraad na het Paasreces zal een voorontwerp van wet voorgelegd worden. Een koninklijk besluit zal nadien de aard van de te verspreiden informatie en de modaliteiten bepalen waaronder dit zal gebeuren. In de praktijk komt de regeling er op neer dat ambtenaren van burgerlijke stand de informatie waarover zij beschikken met betrekking tot schijnhuwelijken en gedwongen huwelijken via e-mail op een gestandaardiseerde en gereglementeerde manier aan hun collega's kunnen doorsturen. (*) van 15 december 1980.