Psychosociale opvang tijdens de coronapandemie

De Hoge Gezondheidsraad stelt dat de coronacrisis de sociale ongelijkheid in de samenleving heeft vergroot, wat dan weer een weerslag heeft op de geestelijke gezondheid. De groepen met de zwakste sociaaleconomische positie lopen een hoger risico en zouden multidisciplinaire ondersteuning moeten krijgen om de risico’s terug te dringen. Ook andere, reeds kwetsbare groepen (onder meer psychische kwetsbaren) moeten speciale aandacht krijgen, net als kinderen, jongeren en studenten. In dit kader voorziet deze nota in maatregelen voor de geestelijke gezondheidszorg voor de sociaaleconomische kwetsbare doelgroep en de studenten.

Een eerste maatregel strekt ertoe om vanuit de netwerken voor de geestelijke gezondheidszorg aan volwassenen te voorzien in ambulante proactieve psychologische interventie voor de studenten die kampen met psychische problemen zoals somberheid, angst en stress en negatieve gevolgen van de coronapandemie ervaren op hun studievoortgang en hun geestelijke gezondheid. De inzet van extra psychologische zorg gebeurt in samenwerking met de hogescholen, studentenverenigingen, psychotherapeutische centra van de universiteiten enz.

Een tweede maatregel voorziet in 50% meer mobiele hulpverlening in 2021, zodat nog meer kan worden ingezet op de begeleiding en de zorg voor kwetsbare jongeren en jongvolwassenen met psychische problemen. Het bijkomend aantal VTE’s wordt mobiel en flexibel ingezet en maakt het mogelijk om een laagdrempelig, proactief outreaching-aanbod te realiseren op basis van een grondige afstemming met de relevante eerstelijnspartners en met een bijzondere focus op het middelbaar onderwijs, de hogescholen en de universiteiten. De mobiele teams zijn multidisciplinair samengesteld en kunnen dus niet enkel jongeren en jongvolwassenen begeleiden thuis, maar eveneens op eender welke plaats die daarvoor geschikt is, zowel buitens- als binnenshuis. 

Een derde maatregel heeft als doel om de werking van het mobiele team in de GGZ-netwerken voor volwassenen uit te breiden naar de sociaaleconomisch kwetsbare doelgroep, waaronder ook ouderen, om mobiele, outreachende en proactieve multidisciplinaire zorg te verlenen voor een doelgroep die niet zelf hulp zoekt en eerder zorg vermijdt. Een interdisciplinaire samenwerking met de lokale actoren zoals de OCMW’s, sociale huisvestingsmaatschappijen enz. is hier noodzakelijk.

De ministerraad belast de minister van Volksgezondheid met de uitvoering van deze maatregelen