27 januari: Internationale dag voor de herdenking van de slachtoffers van de Holocaust

Nu zondag 27 januari 2013 is het immers precies 68 jaar geleden dat het vernietigingskamp van Auschwitz-Birkenau werd bevrijd. In dit kamp, dat symbool staat voor de Holocaust, en vele andere kampen werden miljoenen mensen gedood. Niet minder dan zes miljoen Joden maar ook Roma en Sinti, politieke gevangenen en homoseksuelen werden er systematisch vervolgd, mishandeld en vermoord.  Deze dag, die gewijd is aan de herdenking van de slachtoffers van de Holocaust, wil ook hulde brengen aan diegenen die de gruwel hebben overleefd. Zij spelen een beslissende rol in de opvoeding van de nieuwe generaties en houden de herinnering aan de Holocaust levendig. Hun getuigenissen en verhalen moeten tijdens de herdenkingen worden doorgegeven zodat wij het leed van miljoenen mannen, vrouwen en kinderen niet zouden vergeten of banaliseren.

De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties nam op 1 november 2005 resolutie 60/7 over de Herinnering aan de Holocaust aan. Hiermee wees zij 27 januari aan als jaarlijkse Internationale Herdenkingsdag voor de slachtoffers van de Holocaust. De Belgische federale overheid sluit zich volledig aan bij deze dag, die een belangrijke herinnering is aan de universele lessen van de Holocaust en aan het respect van de mensenrechten voor iedereen, ongeacht ras, geslacht, taal of religie. Sinds maart neemt België voor één jaar het voorzitterschap waar van de International Holocaust  Remembrance Alliance, een intergouvernementele organisatie waarvan de leden zich ertoe verbonden hebben de principes van de verklaring van Stockholm na te leven.  Het Belgische voorzitterschap vestigt op internationaal vlak de aandacht op het beleid dat, zowel op federaal vlak als op dat van de gemeenschappen en de gewesten, gevoerd wordt wat betreft de herinnering aan, de opvoeding over en het onderzoek naar de Shoah, de bevordering van de mensenrechten en de strijd tegen elke vorm van racisme en antisemitisme.

De gruwelijke ervaring van de Holocaust leert ons eveneens dat er tijdens deze bijzonder sombere periode uit onze geschiedenis in België en in tal van andere landen mannen en vrouwen waren die dapper genoeg waren om niet onverschillig te blijven voor het onrecht dat hun naasten werd aangedaan. Met gevaar voor hun eigen leven hebben zij moedig tal van kinderen, vrouwen en mannen gered. Zij hebben gehandeld uit rechtvaardigheid en hebben mensenlevens gered maar het was niet hun bedoeling zich als helden te gedragen. Zij hebben gewoon gedaan wat voor hen normaal was: medemensen helpen en redden