Affaire Simon Leys - rechtzetting.

Buitenlandse Zaken ziet zich verplicht nogmaals te reageren op een artikel in La Libre Belgique over de zaak Simon Leys.

Brussel, 3 juli 2009 Affaire ‘Simon Leys' - rechtzetting. Buitenlandse Zaken ziet zich verplicht nogmaals te reageren op een artikel in La Libre Belgique over de zaak Simon Leys. De Belgische rechtbanken hebben zowel in kortgeding als in eerste aanleg in een tussenvonnis de argumentatie van de familie Ryckmans niet gevolgd. In het artikel dat La Libre Belgique publiceert naar aanleiding van het tussenvonnis van de rechtbank van eerste aanleg van 28 mei wordt nochtans nergens verwezen naar de concrete inhoud van dat vonnis. Buitenlandse Zaken betreurt dat de journalist van La Libre Belgique de tekst van dit vonnis negeert. Dit zou hem hebben toegelaten een aantal feitelijke vergissingen in zijn artikel te vermijden: 1. In tegenstelling tot wat La Libre vermeldt hebben de kinderen van de Heer Ryckmans, alias Simon Leys, wel degelijk een andere nationaliteit gehad dan de Belgische. In het tussenvonnis van de rechtbank lezen we dat de rechter op basis van een grondige studie van de minister van justitie tot de vaststelling komt dat de heren Ryckmans ‘zonder enige twijfel (..) de Britse nationaliteit hadden op de dag van hun achtentwintigste verjaardag, en dat, zelfs indien ze dit zelf niet wisten'. De beweringen in het artikel dat het hier zou gaan om ‘verzinsels' van medewerkers van buitenlandse zaken worden dus tegengesproken door de rechtbank. 2. De verwijzing in het artikel naar een ‘overijverige en slecht geïnformeerde diplomaat' is onaanvaardbaar in de mate dat onze ambassade in dit dossier strikt de instructies vanuit Brussel heeft opgevolgd. De herhaalde beledigende verwijzingen naar de vermeende vergissingen van onze collega's in Canberra weegt op hen, als diplomaat kunnen ze zich immers moeilijk in het openbaar verdedigen over hun rol in dit dossier. 3. Dat in het verleden tot twee maal toe een paspoort werd uitgereikt op een ogenblik dat de broers Ryckmans al de Belgische nationaliteit hadden verloren is juist, maar deze vergissing volstaat niet om in overeenstemming met de Belgische wet te concluderen dat de broers Ryckmans de Belgische nationaliteit hebben. Buitenlandse Zaken heeft tevergeefs de broers Ryckmans uitgenodigd de wettelijke procedure te volgen om opnieuw de Belgische nationaliteit te verkrijgen. 4. Het tussenvonnis geeft de familie Ryckmans de kans bijkomende bewijsstukken voor te leggen die zouden kunnen aantonen dat zij toch in overeenstemming met de wet het verzoek zouden hebben overgemaakt dat ze opnieuw de Belgische nationaliteit wensten te verkrijgen. Ze zullen echter moeten bewijzen dat dergelijke indirecte wilsuiting beantwoordt aan de door de wet gesteld voorwaarden. De bewering in La Libre als zou dit gaan om een ‘strategie om in deze zaak tijd te winnen en het moment van de waarheid uit te stellen' is dus geheel onjuist, integendeel de familie Ryckmans krijgt een nieuwe kans om haar klacht beter te onderbouwen. De samenloop van omstandigheden die aan de basis ligt van het verlies van nationaliteit is het gevolg van de allicht ongewilde verkeerde interpretatie van de Belgische wetgeving inzake nationaliteit door de broers Ryckmans. Sindsdien is die wetgeving al enigszins versoepeld, sinds juni vorig jaar is er inderdaad meer ruimte gekomen voor het behoud van de Belgische nationaliteit wanneer men een andere nationaliteit aanneemt. Maar ook onder de vandaag geldende wetgeving konden de kinderen van de Heer Ryckmans de Belgische nationaliteit hebben verloren. Buitenlandse Zaken betreurt dat deze zaak voor de rechtbank is gebracht door de familie Ryckmans, maar zal in elk geval strikt de uitspraak van het gerecht respecteren.